ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΕΝΟΤΗΤΑ 3

Η έκρηξη και η εξέλιξη της γαλλικής επανάστασης

Αίτια

Η γαλλική κοινωνία του 18^ου αι. αποτελούνταν από 3 τάξεις: τον κλήρο, τους ευγενείς και την τρίτη τάξη. Οι δύο πρώτες είχαν προνόμια, η τρίτη μόνο υποχρεώσεις (π.χ. φόροι). Αυτό προξενούσε τη δυσαρέσκεια τόσο της αστικής τάξης (που ανήκει στα ανώτερα στρώματα της τρίτης τάξης) που είχε οικονομική δύναμη, αλλά δε συμμετείχε στη λήψη πολιτικών αποφάσεων, όσο και των κατώτερων στρωμάτων που έβλεπαν τις συνθήκες ζωής τους να χειροτερεύουν διαρκώς (ειδικότερα μετά τον φοβερό χειμώνα του 1788-1789).

Η πρώτη φάση (Μάιος1789- Αύγουστος 1792)

Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΣΤ για να αντιμετωπίσει την κατάσταση συγκαλεί συνέλευση των τάξεων. Εκεί οι αντιπρόσωποι της τρίτης τάξης ζήτησαν μεταρρυθμίσεις. Ο βασιλιάς αρνήθηκε. Η σύγκρουση που ξέσπασε οδήγησε στην κατάληψη της Βαστίλης ( 14 Ιουλίου του 1789) που ήταν τόπος βασανιστηρίων και σύμβολο της απολυταρχίας. Η 14^η Ιουλίου είναι εθνική γιορτή των Γάλλων σήμερα.

Τον Αύγουστο ψηφίζεται η «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη» που στηρίζεται στις αρχές του Διαφωτισμού.

Παράλληλα διαμορφώνονται 3 πολιτικά ρεύματα : της δεξιάς ( που δεν ήθελε άλλες μεταβολές), του κέντρου (που ήθελε τη μοναρχία αλλά με τη συμμετοχή των ευγενών και των αστών) και της αριστεράς ( που οραματιζόταν ένα πολίτευμα σαν το αμερικανικό). Ταυτόχρονα δημιουργούνται και πολιτικές οργανώσεις (λέσχες).

Το 1791 εγκαθιδρύεται το πολίτευμα της συνταγματικής μοναρχίας. Η Βουλή θα εκλεγόταν από το λαό (δικαίωμα ψήφου, όμως, είχαν όσοι κατείχαν περιουσία). Την εκτελεστική εξουσία θα την ασκούσε ο βασιλιάς με έξι υπουργούς, ενώ η δικαστική γίνεται ανεξάρτητη.

Τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα οδήγησαν στην εθνικοποίηση της περιουσίας του κλήρου. Επίσης, καταργούνται οι συντεχνίες και απαγορεύονται οι απεργίες. Ο βασιλιάς και ο κλήρος αντιδρούν.