ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ (1820-1821)

-->

ΕΝΟΤΗΤΑ 6

Τα επαναστατικά κινήματα των ετών 1820-1821 στην Ευρώπη

Πολιτικές διεκδικήσεις των λαών

Προβάλλονταν αιτήματα για σύνταγμα, κοινοβουλευτικούς θεσμούς, ατομικές ελευθερίες και πολιτικά δικαιώματα. Διαμορφώθηκαν 3 πολιτικά ρεύματα: α. οι μετριοπαθείς φιλελεύθεροι που επιδίωκαν συνταγματική μοναρχία, β. οι ριζοσπάστες δημοκρατικοί που επιδίωκαν αβασίλευτη δημοκρατία, και γ. οι σοσιαλιστές που επιδίωκαν οικονομική και κοινωνική ισότητα.

Εθνικές διεκδικήσεις των λαών

Στην Ευρώπη του 1815 υπήρχαν έθνη που δε διέθεταν κράτη ( π. χ. ελληνικό, γερμανικό, ιταλικό κ.λ.π.). Οι λαοί επηρεασμένοι από τη γαλλική επανάσταση που αναγνώρισε το έθνος ως πηγή πολιτικής εξουσίας και από την αντίδρασή τους στη γαλλική κυριαρχία την εποχή του Ναπολέοντα, διεκδικούν τη δημιουργία εθνικών κρατών. Καλλιεργείται η αρχή των εθνοτήτων : σύμφωνα με αυτήν οι πληθυσμοί που ανήκουν στο ίδιο έθνος έχουν το δικαίωμα να ιδρύσουν ενιαίο κράτος και όσοι πληθυσμοί ανήκουν σε κράτος με διαφορετικό έθνος έχουν το δικαίωμα να αποσχιστούν. Τα όρια κράτους- έθνους πρέπει να συμπίπτουν. Το έθνος είναι μια διαχρονική κοινότητα που στηρίζεται στην κοινή ιστορία, τη γλώσσα και τη θρησκεία.

Αυτές οι πολιτικές και εθνικές διεκδικήσεις γέννησαν 3 μεγάλα επαναστατικά κύματα: των ετών 1820-21, του 1830 και του1848.

Επαναστάσεις 1820-1821

Στην Ισπανία για την επαναφορά του συντάγματος που καταπνίγεται με απόφαση της Ιερής Συμμαχίας.

Στην Ιταλία ( καρμπονάροι) για εθνική ελευθερία και συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που καταπνίγεται με απόφαση της Ιερής Συμμαχίας.

Στην Ελλάδα που πετυχαίνει.